Geen wifi

Afrika

Het blijkt toch moeilijker dan gedacht om een goed werkende wifi verbinding te qkrijgen. Ongeveer een week geleden zaten we ruim 12 uur in het vliegtuig van Amsterdan naar Johannesburg. Direct na aankomst werden we per bus naar onze eerste accomodatie gebracht. Wat op viel was direct de rust waarmee (donkere) hun werk deden. Opvallend was ook dat hier heel veel mensen "gebrekkig Nederlands" spreken. Ze doen echt hun best hoor, maar het is het niet helemaal .... En dat is nu juist zo leuk. Zoveel mensen die je voor een groot deel verstaat. Wauw zo groei je als Nederlander. Hier is iets gebeurd in het verleden wat ervoor gezorgd heeft dat het nu is zoals het is . En de Zuid Afrikaanse mensen zijn trots op hun taal. Buiten de taal zijn er meer dingen die opvallen. Zoals de verkeersregels. Men rijdt hier op z'n Engels, dus links. Inhalen mag links en rechts, wat chaotisch over komt maar het went wel snel....omdat iedereen het doet. Oh ja voor de intiemi onze reis begeleider heet Rudolf en de chaufeur Andre. Bij het reizen kwamen we regelmatig kraampjes tegen met prachtige , uit speksteen gesneden beeldjes. Dat werd dus kijken en handelen met het afding principe. Na enige tijd was ik voor € 9,50 de trotse eigenaar van de big five in speksteen. Mijn dag kon niet meer stuk, ik was als een kind zo blij. Een paar dagen later sprak met een man die bij zo'n stalletje beeldjes zat te snijden. Hij wilde graag speksteen aan mij verkopen. Ik heb hem mijn kaartje gegeven, wie weet spreek ik het later nog eens. Maandag 17 maart kregen we een nieuwe bus omdat die andere bus heel veel lawaai ging maken, alsof hij er zomaar mee op had kunnen houden. De nieuwe bus was iets ruimer, maar de raampjes konden niet open, wat balen was i.v.m de foto's in de wildparken. Het wildpark Paul Kruger was waanzinning mooi. We zijn er met onze vaste bus doorheen gereden, maar ook met een speciale open gamebus. We hebben onbeschrijvelijk momenten beleefd, giraffen, buffels, olifanten. Met als slagroom op de pudding een leeuwen familie. Toen we na 2 dagen weer ui het park reden zagen we als slag op de vuurpijl een lui paard. Zoals gezegd onbeschrijvelijke momenten
Helaas kreeg de "nieuwe" bus geen lang leven beschoren.woensdag gingen we op weg naar swaziland , de temperatuur van de bus bleef maar oplopen. Met grote rookpluimen achter uit de bus , was dit de tweede bus, binnen 1week , die ter ziel ging. We hebben uren langs de snelweg in de berm vertoeft, gelukkig kwam er vervangend vervoer en waren we al in het donker op onze volgende accomodatie aan.